Miejsko-Gminna Biblioteka Publiczna w Bełżycach

Galeria Potworów to świat Agnieszki Osieckiej przez nią opisany. Unikalna opowieść dziś po raz pierwszy ukazuje się w formieksiążkowej, wzbogacona o fotografie i przypisy przygotowane przez Fundację "Okularnicy" jej imienia. Była doskonałą obserwatorką ludzi i obyczajów, umiała słuchać i uwielbiała opowiadać. Niczego i nikogo nie trzymała się kurczowo. Gdy wypalał się jeden związek - zawierała nowy, gdy odpływała od jednych przyjaciół - cumowała swoją łódkę w innej przystani. Zapraszamy do galerii Agnieszki Osieckiej!

Książka ta powstała z dwóch zasadniczych powodów. Po pierwsze, by uzupełnić istniejące już relacje o Agnieszce Osieckiej o wspomnienia osób, które dotychczas nie wypowiadały się na jej temat. Po drugie, by zebrać w jednym miejscu wspomnienia o Agnieszce Osieckiej opublikowane w tytułach niestanowiących pozycji w całości poświęconych poetce i przez to nie zawsze oczywistych oraz dostępnych dla miłośników autorki "Szpetnych czterdziestoletnich". Takimi wspomnieniami są: fragmenty Lwów STS-u - autobiografii Jarosława Abramowa, fragmenty Uciekiniera - autobiografii Henryka Grynberga, fragment Niech żyje bal - autobiografii Maryli Rodowicz, fragment Cacka - autobiografii Krystyny Sienkiewicz, fragment Przedmowy do Agnieszki Osieckiej i Jeremiego Przybory listów na wyczerpanym papierze napisanej przez Magdę Umer, fragmenty Passy - wywiadu-rzeki z Danielem Passentem, fragment Końcówki - wywiadu-rzeki z Henrykiem Berezą; fragment dzienników Mieczysława F. Rakowskiego, fragment dzienników Krzysztofa Mętraka; poświęcone Agnieszce Osieckiej rozdziały z książek (zwykle wspomnieniowych lub autobiograficznych) Jerzego Urbana, Ryszarda Matuszewskiego, Ireny Szymańskiej, Janusza Andermana, Olgi Lipińskiej; artykuły Henryka Grynberga i Adama Michnika poświęcone Agnieszce Osieckiej i jej dziennikom; wypowiedzi na temat poetki udzielone w różnych mediach przez Włodzimierza Nahornego, Andrzeja Wróblewskiego, Jacka Kuronia, Juliana Włodarczyka, Jeremiego Przyborę, Franciszkę Leszczyńską i Wojciecha Młynarskiego oraz fragment z listu Marka Hłaski do Agnieszki Osieckiej.

Namiętne fotografowanie - to zaklinanie. Chęć przywołania drogich nieobecnych. Chęć zatrzymania czasu. Ba! Chęć zawrócenia rzeki z drogi. Nasze najczulsze fotografie, to są małe czarownice. Zdarza się nam przeglądać je przed samym zaśnięciem i po takim seansie przychodzą w nocy nasi kochani i niekochani, i całują nas, i przebaczają nam wszystko, i my im przebaczamy.

Najlepszy z dotychczasowych portret Agnieszki Osieckiej - artystki, poetki, matki, żony, kochanki, dziennikarki i ówczesnej celebrytki PRL-u.Nie jest to jednak typowa biografia. Zawiera liczne wspomnienia przyjaciół Osieckiej, fragmenty jej pamiętników, opowiadań i wierszy, a także archiwalne zdjęcia wykonane przez samą Osiecką. Odkrywa nieznane fakty i przypomina te, które zatarł czas. Agnieszka Osiecka urodziła się w rodzinie, dla której kultura była jak powietrze. W ich domu spotykała się śmietanka towarzyska - może dlatego we wczesnej młodości zaczęła pisać pamiętnik (fikcyjny, w co nie chcieli wierzyć rodzice). Gdy ojciec opuścił ją i matkę, wszystko runęło: później to jego obwiniała za swój brak pokory.

ROMANS NIEMOŻLIWY.

Ona - dopiero wchodząca w życie, spontaniczna i radosna poetka.
On - starszy o trzydzieści lat, intelektualista o smutnych oczach, książę emigracji.
Połączy ich uczucie - tajemnicze i skomplikowane.

W 1957 roku Agnieszka Osiecka jedzie do Paryża. W walizce przemyca opowiadanie narzeczonego, Marka Hłaski, by przekazać je szefowi paryskiej "Kultury". Jerzy Giedroyc jest olśniony - jednak nie tylko talentem młodego pisarza, ale przede wszystkim zjawiskową poetką. Jedzie za nią nawet do Londynu, choć nikt od dawna nie widział go poza Paryżem. Wszystko po to, by wręczyć jej fiołki.

Agnieszka także czuje coś, czego nie doświadczyła nigdy wcześniej. Ale nawet ona - ekspertka od miłości - nie potrafi nazwać tego, co ich łączy.

W opartej na faktach powieści Manuela Gretkowska mistrzowsko opowiada historię miłości niemożliwej, o której Osiecka milczała całe życie.

Osiecką kochamy i widzimy w niej ikonę słodkiej poetessy z warkoczem. A ona była pełna sprzeczności. Miała jak każdy swoje mroczne strony, być może mroczniejsze, na pewno bardziej niszczące.
[Manuela Gretkowska]

Kalina Jędrusik - czy tylko wyrafinowana kobiecość, czy może też wrażliwość i serdeczność dla wielu ludzi?
Na co Agnieszka Osiecka nigdy nie żałowała pieniędzy?
Dlaczego Małgorzata Braunek zrezygnowała z aktorstwa, będąc u szczytu sławy?
Czy kariera Elżbiety Czyżewskiej mogła potoczyć się inaczej?
To wielkie artystki, kobiety zachłanne na życie, z którego czerpały pełnymi garściami, choć jednocześnie nie zawsze potrafiły spełnić się w życiu osobistym i zawodowym.